خبرگزاری مهر - گروه هنر- عطیه مؤذن: دنیایی را تصور کنید که کرونا در آن تمام شده است و حالا میتوانید به راحتی زندگی کنید، سفر بروید، اعضای خانواده و دوستانتان را در آغوش بگیرید و با همان دغدغههای پیش از کرونا، با همان میزان از راحتی در به دست گرفتن اشیا، خرید، خوراک و… زندگی را ادامه دهید اما حواستان هم باشد که غول کرونا ممکن است بازگردد. این دنیایی است که این روزها در «بچه محل» به تصویر کشیده میشود؛ در برنامهای که بچهها مخاطبش هستند یعنی هم قرار است امیدوارانه باشد هم هشداردهنده.
در این محله سه ماهی است که کرونا تمام شده و بچهها خیالشان راحت است که دیگر کرونایی وجود ندارد. اگر هم سوالتان این است که در بحبوحه کرونا که برخی میگویند به پیک دوم رسیدهایم و برخی تکذیبش میکنند چگونه یک برنامه تلویزیونی آن را تمام شده میداند باید با این گزارش که در پشت صحنه «بچه محل» برنامه این روزهای داریوش فرضیایی یا همان عموپورنگ بچهها میگذرد همراه شوید؛ برنامهای که هنرمندان مختلفی را هم با خود همراه کرده است و مخاطبانش دیگر فقط کودکان نیستند.
پورنگ این روزها به دلیل کاراکترهای مختلف و نقشهای متنوعی که در برنامهاش دارد گاهی بزرگسالان را هم مخاطب خود قرار میدهد و به این ترتیب اعضای یک خانواده از کودک تا بزرگسال به پای آن مینشینند. ساختار برنامه هم قصه دارد و هم موزیکال است و به تناسب قصهها، ترانهها و قطعات مختلفی پخش میشود؛ همین دلیلی است که هنوز برنامه شاد و پرانرژی و مفرح است.
ساعتی قبل از شروع تصویربرداری «بچه محل» در لوکیشن حاضر میشویم. اغلب بازیگران در پشت صحنه حضور دارند و از آنجایی که هر قسمت از این مجموعه بازیگران زیادی دارد سر صحنه هم با چهرههای متعددی مواجه هستید؛ چهرههایی که از بازیگران طنز تا بازیگرانی را که برای اولین بار به یک مجموعه با محور کودکان ورود کردهاند شاهد هستیم.
در لوکیشن بیشتر عوامل پشت صحنه هستند که ماسک و دستکش دارند. برخی از بازیگران دستکش یا ماسک ندارند که البته یکی شأن میگوید به دلیل شرایطی است که باید هر لحظه برای رفتن مقابل دوربین آماده باشند اما سعی دارند سایر موارد بهداشتی را رعایت کنند. لوکیشن دکوری از خانههای کوچک همراه با ایوان و سقفهای مدل شیروانی دارد و از در و پنجرههای رنگی تشکیل شده است. غیر از این خانهها، خیابانی با خط کشیهای عابر پیاده، تیر چراغ برق و سایر المانهای یک محله را نشان میدهد که به شکل خوش آب و رنگی هم ساخته، طراحی و رنگ آمیزی شده است.
بازیگران در نقاط مختلف صحنه ایستاده یا نشسته با هم گپ میزنند و انتظار میکشند تا فرمان شروع ضبط صادر شود. نادر سلیمانی یکی از بازیگران مجموعه است که با موتور در صحنه چرخ میزد. موتوری که قرار است در بخشی از مجموعه از آن استفاده شود و حالا سلیمانی با آن گاز میدهد و به صحنه وارد میشود. همچنان همه منتظر شروع هستند که یک باره برق قطع میشود. چراغ گوشیها روشن میشود، برخی سعی میکنند همدیگر را پیدا کنند و برخی دست به شیطنت میزنند مثل امیرمحمد متقیان که نقش یکی از نگهبانان محله را ایفا میکند و با بوقی که در دستش دارد چند باری ریتم میگیرد.
با روشن شدن چراغها همه بر سر موقعیتهای لازم قرار میگیرند. عوامل پشت صحنه نیز پشت دوربینها و بومهای صدا و مانیتورها قرار دارند و ابتدا تمرین را آغاز میکنند. بازیگران در این صحنه جمعاند، بینی پورنگ بنا به قصه سفید شده است، دیگر بازیگران نادر سلیمانی، رامین ناصر نصیر، نعیمه نظام دوست، کمند امیرسلیمانی، سوسن پرور، فرهاد بشارتی، سروش جمشیدی و ایمان صفا است.
سروش جمشیدی از جمله بازیگرانی است که در این فصل به سریال پیوسته است و پیش از این، بسیاری این بازیگر را با نقش کمدی «قیمت» در مجموعه «دورهمی» به یاد میآورند. غیر از او کمند امیر سلیمانی و سوسن پرور هم برای اولین بار است که به جمع بازیگران این سریال اضافه شدهاند.
ماجرای این صحنه از این قرار است که اهالی محله مادهای را روی پورنگ تست کردهاند که باعث شده حس بویایی او قویتر شود و بینیاش هم با گریم سفید شده است. حس بویایی پورنگ اینقدر قوی شده است که میتواند حتی بوی فلز را از زیر فرسنگها خاک حس کند. اهالی محله هم قراردادی با او بستهاند تا فلزات گران قیمتی را که پورنگ با تشخیص بویاییاش به کشف آنها کمک میکند از زیر خاک استخراج کرده و درصدی هم به او بپردازند.
پورنگ در این صحنه بویی را حس کرده است که منشأ آن به زیرزمین تعلق دارد و حالا حس و حال عجیب این بو آنها را به این فکر انداخته است که به آخر خوشبختی نزدیک شدهاند و در دیالوگهایشان از نوعی خوشبختی میگویند. بازیگران با گفتاری فانتزی و موقعیتی که درگیر نوعی لرزش هم شدهاند دیالوگها را بیان میکنند. چند باری صحنه را تصویربرداری میکنند، نکاتی را کارگردان مطرح میکند و کار را ادامه میدهند. دیالوگها درباره همین «بو» عجیب و غریب است که بعداً معلوم میشود این «خوشبختی مبهم» درواقع حاصل از بوی منتشر شده از انفجار یک لوله زیرزمینی گاز بوده است.
دیالوگهایشان که تمام میشود صحنهای را میگیرند که پورنگ با همان شور و شر همیشگی قطعهای را اجرا میکند. همزمان با اجرای قطعه و ملودی انرژی بخش میتوان با برخی از بازیگران سریال گفتگو کرد.
یکی از عوامل «بچه محل» که جزو ثابت این تیم است و اگرچه لزومی به حضورش نیست اما معمولاً در تصویربرداری پروژه حضور دارد، نویسنده تیم است. محمد درویش علیپور نویسنده «بچه محل» است و همان ابتدا به اولین سوال ما درباره قصه و اینکه چرا نخواستند کرونا را وارد قصه کنند، توضیح میدهد: قصه در زمانی میگذرد که سه ماه است واکسن کرونا کشف شده اما هنوز تأثیرات کرونا در زندگی مردم باقی مانده است و آنها مشکلات آن را به خاطر میآورند.
وی تاکید کرد: بچهها را نباید خیلی درگیر این موضوع کرد چون تلویزیون ۲۴ ساعته به این موضوع میپردازد در دورهای هم هر برنامه تلویزیون را نگاه میکردید یک نفر از اسپری و الکل و کرونا حرف میزد. این مخاطب را پس میزند و برای همین ما ترجیح دادیم که نشان دهیم این بیماری را پشت سر گذاشتهایم اما هر لحظه ممکن است برگردد.
درویش علیپور درباره قصه و ساختار این مجموعه و تفاوتهای آن با «محله گل و بلبل» عنوان کرد: ما سعی کردیم «بچه محل» به صورت زمانی و ساختاری با «محله گل و بلبل» فاصله داشته باشد. شخصیتها و کاراکتری به قصه اضافه شدند و قرار بود بچهها در لوکیشن حضور داشته باشند.
این نویسنده با اشاره به تغییراتی که کرونا در قصه و ساختار ایجاد کرده است، میگوید: قرار بود صاحب یک اسباببازی فروشی وارد محله شود که مخترع هم هست و از طریق او بچهها میتوانستند به نوعی قصههای داخل منازل را هم ببینند و وارد لوکیشن شوند. ما دکور را هم برای این منظور آماده کرده بودیم ولی کرونا دیگر اجازه نداد که بخواهیم کودکان را به لوکیشن بیاوریم.
وی درباره محورهای اصلی قصه نیز یادآور شد: اولین محور ما محیط زیست بود و دوم ازدیاد جمعیت و معضل تک فرزندی و البته در کنار اینها ما سبک زندگی و دیگر موضوعات را هم داشتیم.
سوسن پرور از جمله بازیگرانی است که برای اولینبار به تیم پورنگ پیوسته است. تصویربرداری که تمام میشود به اتاقی دور از هیاهوی دکور ضبط میرود تا راحتتر بتوانیم گفتگو کنیم. همان ابتدا درباره لحاظ کردن پروتکلهای بهداشتی در این ایام کرونایی که هنوز تمام نشده است، میپرسم که توضیح میدهد: از لحظهای که وارد لوکیشن میشویم جدا از اینکه از کفش و لباس همه الکل زده میشود با تب سنج هم تب ما گرفته میشود ولی در حین کار نمیتوان دستکش و ماسک داشت چون گریم خراب میشود و اصلاً امکانپذیر نیست.
پرور که برای اولینبار با عوامل این مجموعه همکاری میکند درباره این همکاری بیان کرد: چند سالی بود که من در تلویزیون کاری نداشتم و اتفاقاً خودم از مخاطبان این مجموعه بودم چون خیلی از دوستانم در این پروژه بودند و برایم لذتبخش بود که آنها را ببینم و دنبال کنم. صادقانه بگویم خودم هم از این پیشنهاد خوشحال شدم چون من حوزه کودک را هم دوست دارم و پیش از این هم این حوزه را تجربه کرده بودم.
این بازیگر که خودش پیش از این در برنامهای با محوریت نوجوانان حضور داشته است، درباره لزوم تولید برنامه برای نوجوانان هم گفت: به شدت لازم است که تلویزیون برنامههایی مخصوص به نوجوانان را داشته باشد چون سن بلاتکلیفی است که نه کودک است و نه جوان.
امیرمحمد متقیان دیگر عضو ثابت همه برنامههای پورنگ است و در برنامه یا فضای دیگری دیده نشده است. او درباره همکاری طولانی مدت خود با این تیم توضیح میدهد: من خیلی دوست دارم در حوزههای مختلفی حضور پیدا کنم اما در این ژانر در کنار بهترین فردی هستم که مشغول به کار است.
وی درباره اینکه چقدر علاقمند است بازیگری را حرفهای تر تجربه کند، گفت: من در بازیگری کلاس نرفتم اما از ۹ سالگی در حال کار هستم و کنار داریوش فرضیایی بودهام. از زمانی که «محله گل و بلبل» هم آغاز شد از بازیگران مختلف تجربههای زیادی را آموختم و همچنین در رشته کارگردانی تحصیل کردهام بنابراین به دنبال فرصتهای بهتر هم هستم.
امیر سهیلی که در این مجموعه همراه با امیر محمد نقش پلیسهای نگهبان محله را دارند نیز درباره حضورش در برنامههای کودک و اینکه گاهی عدهای یک باره و بدون تجربه به عنوان مجری یا برنامهساز به این عرصه ورود میکنند، میگوید: یک باره خیلی کارها میتوان انجام داد اما کار درست را نمیتوان ناگهانی و بدون برنامهریزی و تجربه انجام داد. ما برای یک «است» و یک جمله ربط یا یک شوخی گاهی ساعتی بحث و چالش میکنیم. مگر میشود برای کودک یک باره برنامه ساخت، ما باید بابت هر ثانیهاش جواب پس بدهیم بنابراین روی همه کارها فکر میشود.
بخشی از بازیگران باید هر لحظه برای تصویربرداری مجدد آماده باشند و حتی برای دقیقهای کوتاه هم نمیتوان با آنها گفتگو کرد.
فرهاد بشارتی از دیگر بازیگرانی است که فعلاً کارش در صحنه تمام شده است و میتوان با او هم گپ زد؛ بازیگری که سالهاست در عرصه کودک فعالیت دارد و او را با سریالهایی چون «دنیای شیرین دریا» میشناسیم. بر اهمیت تولید برنامه و سریال در عرصه کودک و نوجوان تاکید میکند و میگوید: چنین مجموعههایی معضلاتی را که برای کودکان و نوجوانان وجود دارند دنبال میکنند و در عین حال که سرگرمکننده هستند و فضای شاد دارند دغدغههایی را هم مطرح میکنند که برای بچههای امروز حیاتی و لازم است.
بشارتی با اشاره به جذابیتهای مجموعه اضافه کرد: از طرفی در هر قسمت از این مجموعه چند قطعه موسیقایی پخش میشود که در راستای همان جذابیت و سرگرم کنندگی است و از طرفی با مضمون محیط زیست و خانواده است.
بخشی از کار را دوباره تصویربرداری میکنند، احمد درویش علیپور کارگردان مجموعه کات کوتاهی میدهد و در پاسخ به سوالی درباره حضور بازیگران حرفهای و اضافه شدن کاراکترهای جدید به این مجموعه میگوید: وقتی بازیگر توانمند در پروژه حضور داشته باشد ما هم امکان بیشتری برای گفتن حرفهای تازه و پرداخت بیشتر نسبت به کاراکترها داریم.
وی ادامه داد: بعد از گذشته سه فصل در «محله گل و بلبل» نیاز بود با ساختار جدید «بچه محل» خون تازهای وارد کار کنیم که فکر میکنم با توجه به بازخوردهایی هم که داشتهایم موفق هم بودهایم.
درویش علیپور درباره کار در شرایط کنونی و اینکه کرونا چه نگرانیهایی برای عوامل مجموعه دارد، میگوید: اوایل ضبط ترس و نگرانی وجود داشت اما به تدریج کمرنگ شد. واقعیت هم این است که وقتی وارد کار میشویم خیلی موارد فراموش میشود با این حال دستکش و ماسک و دیگر الزامات بهداشتی برای عوامل وجود دارد.
این کارگردان که سالهاست برای بچهها مجموعههای نمایشی و ترکیبی میسازد، درباره اینکه چرا هنوز هم مخاطب کودک جدی گرفته نمیشود، گفت: «بچه محل» در حال حاضر یکی از پربینندهترین برنامههای تلویزیون است حالا این نیاز و الزام را در نظر میگیرند یا نه برای ما مهم نیست. ما تلاش میکنیم حق خود را بگیریم با ساعت پخش خوب یا موارد دیگر.
حضور برخی از عوامل در صحنه ادامه دارد و برخی هم با پایان سکانسهای تصویربرداری شده لوکیشن را ترک میکنند.
مجموعه «بچه محل» به تهیهکنندگی مسلم آقاجانزاده و کارگردانی احمد درویش علیپور مراحل تصویربرداری خود را سپری میکند و به زودی فصل دوم این مجموعه نیز از شبکه دو سیما به پخش خواهد رسید.
نظر شما